Λουτροπηγη Σταχτης
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΣΗ
Αρχέγονη ουσία δημιουργίας και κοσμογονικό σύμβολο, το νερό αποκτά δύναμη μαγική, καθαρτική, θεραπευτική και αναγεννητική. Η ακατάληπτη από τον ανθρώπινο νου δύναμή του οδηγεί στη θεοποίησή του. Στην πορεία της ιστορίας τεράστιος ο αριθμός των θεοτήτων των νερών, μεγάλος ο αριθμός των λατρειών και των τελετών που σχετίζονται με το νερό και περνούν μέσα από όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής εμπλουτίζοντάς τις παραδόσεις και τη λαογραφία του τόπου μας και ιδιαίτερα του Νομού μας , που διακρίνεται για τον υδάτινο πλούτο του.
Μετά τον ποταμόθεο Αχελώο, ο Εύηνος κρατάει σταθερά το βασιλικό σκήπτρο στην Αιτ/νία. Ποτάμι καθαρά αιτωλικό, Λυκόρμας κατά την αρχαία εποχή, ορμητικός σαν λύκος, έδειξε τις φοβερές ικανότητές του κατατρώγοντας από δυτικά τους Στρανωμίτικους κάμπους και της πεδιάδας της Τριχώνιας Πίνας. Αδιάβατος το χειμώνα, φοβερός και μεγαλοπρεπής προκαλούσε δέος στους περιοίκους, που κατέφευγαν στο καρέλι, για να περάσουν
στην αντικρινή όχθη για το Θέρμο.
Βόρεια ακολουθώντας μια μεγάλη απόσταση από Λομποτιανίτικα βουνά πολύνερος, λόγω των πολλών πηγών και των χειμάρρων που τον ενισχύουν, κατεβαίνει ανάμεσα σε κατάφυτες όχθες και βράχια ο παραπόταμος του Φίδαρη, ο Κότσαλος, τον οποίο ενισχύει με τα νερά του στα Διπόταμα, αφού ο Φίδαρης ανακόπηκε εμπλουτίζει την Ευηνολίμνης
Νότια ο άλλος παραπόταμος του Φίδαρη, ο Πόριαρης, κατεβαίνοντας κι αυτός από τα Σιμιώτικα και Περιβολιώτικα βουνά μέσα από πυκνή βλάστηση σμίγει με τον Εύηνο ανάμεσα στον Στρανωμίτικο κάτω Κάμπο και στον Πόρο.
Ανάμεσα στα τρία αυτά ποτάμια στις παρυφές των βουνοκορφών της Στράνωμας, του Μελιού και του Αη-Λιά διαμορφώθηκε μια κοιλάδα από τα Διπόταμα μέχρι το Σιμιώτικο Κάμπο, εύφορη και κατοικήσιμη, κομβικό σημείο επικοινωνίας από την αρχαία εποχή, όπως φανερώνουν τα αρχαιολογικά κατάλοιπα.
Στη νότια πλευρά της κοιλάδας σε μια κατάφυτη περιοχή εξέχουσα θέση κατέχει η Λουτροπηγή Στάχτης – Πόριαρη.
Λουτροπηγη Σταχτης
